Mieczysław Biernacki urodził się dnia 30 marca 1891 roku w Lublinie. Zmarł on dnia 21 listopada 1959 roku, także w Lublinie.
Rodzina
Urodził się w rodzinie lekarza Mieczysława Józefa i Zofii z Weysflogów. Ukończył w Lublinie w 1909 szkołę średnią i do 1911 studiował matematykę na lubelskim uniwersytecie. Z czasem edukację swoją uzupełniał na paryskiej Sorbonie. W latach 1914–1920 brał udział w wielkiej wojnie, służąc najpierw w armii francuskiej, a następnie w Armii Generała Józefa Hallera. W czasie walk frontowych został ranny i zatruty gazem bojowym.
Lata powojenne
Po wojnie powrócił do Polski. W roku 1923 ukończył studia matematyczne we Francji, gdzie w maju 1928 roku uzyskał stopień doktora. Był uczniem sławnego uczonego Pawła Montela. Na uniwersytecie w Wilnie, Biernacki był przez rok starszym asystentem. Od listopada 1929 roku, pracował w Poznaniu jako profesor nadzwyczajny matematyki i kierował Katedrą Matematyki, aż do wybuchu kolejnej wojny.
Czas okupacji
Biernacki podczas okupacji przebywał w Lublinie i udzielał tam lekcji matematyki, a po wyzwoleniu pozostał w tym mieście już na stałe. Uczestniczył w tworzeniu UMCS w Lublinie, w którym w grudniu roku 1944 objął kierownictwo Katedry Matematyki. Od roku 1946 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1949 roku pracownikiem Instytutu Matematyki PAU. Należał on także do Poznańskiego Towarzystwa Matematycznego oraz do Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
