Pierwszy plakat powstał u schyłku XVII stulecia. W tym okresie nie był on oczywiście dobrze odebrany. Sztuka tworzenia plakatów szybko rozwinęła się wraz z rozwojem różnych technik graficznych. W okresie międzywojnia plakat traktowany był jako osobista wypowiedź artysty. Jego szczególny rozkwit przypada na lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte ubiegłego stulecia. Nasza Redakcja została zaproszona do Resursy Obywatelskiej w Radomiu, gdzie wystawiane są plakaty pana Karola Łukasiewicza, radomskiego artysty.
Polska Szkoła Plakatu
Polska Szkoła Plakatu to specyficzne określenie zaistniałe w dobie lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Odnosi się ono do grupy polskich artystów-plakacistów. Zdobyli oni międzynarodowe uznanie, jako tak zwane towarzystwo plakatowe, tworzące plakaty o tematyce politycznej oraz teatralnej, rzadziej cyrkowej.
Różna stylistyka
Plakaty wykonywane przez grupę artystów wspomnianej szkoły, posiadają zróżnicowaną stylistykę, wymowę, a także nowoczesne liternictwo.
Specyfika twórczości plakatowej polskiej określana jest jako styl „niezależności i bystrości rozumu”. Szczególne zainteresowanie polskim plakatem dało się zauważyć w roku 1948.
Od roku 1953
Nurt polskiej szkoły plakatu sukcesywnie rozwijał się od roku 1953. Oczywiście był on związany z działalnością artystyczną grafików, którzy tworzyli tak zwane plakaty filmowe.
Trzynaście lat później
W 1966 roku miało miejsce I Międzynarodowe Biennale Plakatu. Poświęcone ono było sztuce tworzenia plakatu. W związku z wieloma bardzo znaczącymi sukcesami polskich artystów plakatowych, a także z międzynarodowym zainteresowaniem polską szkołą plakatu, rygorystyczne jak dotąd władze komunistyczne umożliwiły otwarcie w Wilanowie pierwszej na świecie placówki dotyczącej tej formy artyzmu, jaką jest Muzeum Plakatu.
Plakat coraz bardziej popularny
Szczytowy okres polskiej szkoły plakatowej był zwieńczony tworzeniem tej formy artystycznej dla Opery Warszawskiej i Teatru Dramatycznego w Warszawie. Dużą popularność plakat polski zyskał w kolejnym dziesięcioleciu. Czyli mowa jest tu o latach 70. ubiegłego wieku. Wówczas to plakat spopularyzowany został wśród zachodnich odbiorców, oczywiście dzięki gazetom o tematyce kulturalnej.
W „Grafitis”
Na przykład w Niemczech prace polskich plakacistów publikowane były w Neue Grafik, Grafis oraz w Gebrauchsgrafik. W Polsce prace polskich artystów plakatowych sukcesywnie publikowane były przez miesięcznik zatytułowany Projekt.
Gdy upadł komunizm
Rok 1989, gdy upadł w Polsce znienawidzony system komunistyczny, przyniósł ważną zmianę też i dla plakatu. Ówczesna gospodarka znacznie obniżyła ilość wydawanych plakatów. W latach 90. plakat jako symbol artystyczny dalej zachował swoje istnienie dzięki muzeum w Wilanowie, a także dzięki kolekcjonerom tego rodzaju sztuki.
Polska szkoła plakatu bardzo znacząco wpłynęła na ilość artystów, trudniących się tego rodzaju formą ekspresji. Dzisiaj piękno zawarte w plakatowej formie przekazu artystycznego, Nasza Redakcja mogła podziwiać w Resursie Obywatelskiej w Radomiu, delektując się pracami wybitnego artysty Karola Łukasiewicza.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
