Henryk Dembiński, urodził się 23 kwietnia 1866 roku w Krakowie. Zmarł on natomiast w dniu 11 grudnia 1915 roku w Warszawie. Był to polski ziemianin, polityk, poseł do Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego, prezes Polityki Realnej, Członek Komitetu Narodowego Polskiego.
Pochodzenie i rodzina
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, jako syn Juliusza i Heleny z domu hrabianki Wodzickiej. Maturę zdał w morawskiej szkole średniej. W latach 1884–1887, Dembiński studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie kontynuował on studia w Insbrucku.
Jako ziemianin
W roku 1892, zamieszkał on w Przysusze, prowadząc gospodarstwo leśne, rolne i przemysłowe. Za pozyskane z uprawy nasiona jęczmienia otrzymał w 1901 roku, nagrodę roku na kieleckiej wystawie. W okresie porewolucyjnym czyli po roku 1905, Dembiński zaangażował się w działalność Stronnictwa Polityki Realnej. Jako przedstawiciel tego ugrupowania wszedł w 1907 roku do opoczyńskiego komitetu wyborczego i został wybrany na posła do II Dumy Państwowej z guberni kieleckiej. W maju 1907 roku, w imieniu Koła Polskiego, przekazał on pozdrowienia nowo zwołanemu sejmowi finlandzkiemu. W wyborach do III Dumy był elektorem z kurii ziemiańskiej powiatu opoczyńskiego.
Aż do śmierci
Od maja roku 1908, aż do chwili śmierci, Dembiński był prezesem Stronnictwa Polityki Realnej. Sprawował on także funkcję prezesa Towarzystwa Opieki nad Wychodźcami i wiceprezesa Towarzystwa Popierania Pracy Społecznej. W listopadzie 1914 roku, uczestniczył on w utworzeniu Komitetu Narodowego Polskiego, wchodząc do jego Wydziału Wykonawczego. W czasie I wojny światowej, zaangażował się w pomoc osobom potrzebującym. W listopadzie 1915 roku został prezesem Centralnego Komitetu Ratunkowego w Lublinie. Zmarł w następnym miesiącu na zawał serca w Warszawie. Został pochowany w jego ukochanej Przysusze.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
