Święto Wojska Polskiego
"W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski".
Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych gen. broni Stanisława
Szeptyckiego z dnia 4 sierpnia 1923 roku.
15 sierpnia obchodzimy Święto Wojska Polskiego, wprowadzone ustawą Sejmu z 30 lipca 1992 r., obowiązującą od 13 sierpnia 1992. Święto to przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, ponieważ 15 sierpnia jest również liturgicznym świętem Wniebowzięcia Matki Bożej, dla którego ustawodawca wprowadził wolne.
Dzień 15 sierpnia ustanowiony został na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej w 1920 roku, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wybrano taka datę, gdyż w tym dniu w godzinach nocnych pierwsze oddziały 21 Dywizji rozpoczęły forsowanie Wieprza pod Kockiem, rozpoczynając tym samym polską kontrofensywę, w wyniku której rozbito wojska rosyjskiego Frontu Zachodniego dowodzonego przez Michaiła Tuchaczewskiego, doprowadzając do przełomu w wojnie.
Bitwa ta zwana "Cudem nad Wisłą" ocaliła nie tylko dopiero co odzyskaną polską niepodległość, ale była i jest nadal zaliczana do najważniejszych bitew XX wieku w dziejach świata. Armia polska zatrzymała i zwyciężyła hordy bolszewickiej Armii Czerwonej, co uratowało nie tylko Polskę, ale całą Europę przed wprowadzeniem systemu komunistycznego wraz z jego terrorem i fanatyzmem.
W okresie międzywojennym Święto Żołnierza obchodzono dla upamiętnienia walk w obronie Ojczyzny. Była to okazja do kultywowania tradycji oręża polskiego, co było jednym z istotnych czynników integrujących armię oraz umacniających jej więź ze społeczeństwem.
Święto Żołnierza nie zostało nigdy anulowane żadnym aktem prawnym i dlatego obchodzono je uroczyście w okresie II wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i w Wojsku Polskim do 1947 roku.
W następnych latach zmieniono datę i ustanowiono Dzień Wojska Polskiego – 12 października – upamiętniając w ten sposób chrzest bojowy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki pod Lenino. Jednak przez wielu Polaków data 12 października nie została zaakceptowana i traktowano ją jako święto propagandowe narzucone przez komunistyczną władzę. W latach 1990-1992 Święto obchodzono w dniu 3 maja, w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja.
Od 1992 roku corocznie w ten dzień odbywają się centralne uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Także w ten dzień odbywają się we wszystkich kościołach polowych w Polsce uroczyste Msze Święte w intencji poległych na polu chwały. Na cmentarzach pamięć żołnierzy czci Apel Poległych, a przed przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie odprawiana jest z udziałem Najwyższych Władz Państwowych Honorowa Zmiana Warty.
W tym roku głównym akcentem święta będzie defilada oddziałów Wojska Polskiego. Weźmie w niej udział 1200 żołnierzy, 125 sztuk różnego sprzętu wojskowego i 50 statków powietrznych. W uroczystościach wezmą udział żołnierze z Kanady, Stanów Zjednoczonych i Francji.
Będzie można zobaczyć m.in. czołgi Leopard 2 w wersji A5, samobieżne armato haubice Krab, kołowe transportery opancerzone Rosomak, armato haubicę Dana i wyrzutnię rakietowe Langusta. W powietrzu będą m.in. samoloty odrzutowe F-16 i MiG-29 oraz maszyny transportowe – C-130 Hercules oraz C295.
Święto Wojska Polskiego to dzień szczególny dla nas wszystkich. Mamy okazję choć raz w roku uczcić pamięć tych wszystkich którzy przez cały okres trwania Państwa Polskiego bronili jego niepodległości dając niejednokrotnie przykłady wielkiej ofiarności i odwagi płacąc za to bardzo często cenę najwyższą – życia. Jesteśmy im winni pamięć i szacunek. Uczcijmy ich czyny w ten wyjątkowy dzień ich święta.
Ireneusz Piątek
