Główne polecenie Chrystusa
Wyrzucanie złych duchów z ludzi jest podstawową czynnością jaką powinien wykonywać chrześcijanin, który swoje życie oddał Jezusowi, o czym między innymi uczy wyznanie protestanckie. Jednak w religii katolickiej tych obrządków dokonuje jedynie ksiądz, który nie do końca jest do tego powołany.
Co na to Pismo Święte?
W Dziejach Apostolskich a także w niektórych Ewangeliach opisanych jest wiele egzorcyzmów, których dokonywał sam Syn Boga. Ale tych samych cudów mogli dokonywać też uczniowie Jezusa, którzy byli w tym celu przez niego namaszczeni. Jak uważają nieliczni, w czasach kiedy żył na ziemi Jezus, łatwiej było doświadczyć wówczas egzorcyzmów, ponieważ to sam Boży Syn ich dokonywał lub nadzorował te, których dokonywali apostołowie.
Jak postępować z osobami opętanymi?
Omawiając sposoby postępowania z ludźmi opętanymi przez złe duchy, warto jest przypomnieć, iż najczęściej osoby te uważane były i są, niestety, do dnia dzisiejszego za ludzi psychicznie chorych. Według kanonu katolickiego, pochodzącego z roku 1172, nikt nie może dokonywać obrzędu uwalniania opętanej osoby jak jedynie ordynariusz kościoła katolickiego. I tu jest ogromny błąd w interpretacji Słowa Bożego, bo Jezus mówił inaczej, a mianowicie: „każdy kto we mnie wierzy większych rzeczy będzie dokonywał niż ja, bo idę do mojego Ojca i będę nad wami czuwał..”.
Historia Jolanty Smażonej
W dobie wieków średnich, gdy już dowiedziano się, że ktoś jest opętany przez demony, poddawano go różnym torturom, aby wyrzekła się dana osoba kontaktu ze złym duchem, a przy okazji ten zły duch z niej wyszedł. Znana była w dobie wieków średnich historia pewnej Jolanty zwanej później przez potomnych „Smażoną”. Mieszkała ona w świętokrzyskim miasteczku Suchedniów i pełniła rolę gospodyni na pobliskiej plebanii. Tam też uległa ona amorom księdza proboszcza, Józefa Smykały. Jolanta nie była osobą atrakcyjną, miała bowiem sporo kilogramów nadwagi, perkaty nos i krzywe, bardzo grube nogi. Gdy owa Jolanta zaszła z księdzem w ciążę, ksiądz dowiedziawszy się o jej stanie ogłosił wszystkim dookoła, że kobieta ta z samym księciem piekieł zaszła w ciążę. Ludzie szybko znienawidzili Jolantę i okrzyknęli ją opętaną. Mimo jej stanu wtrącono ją do lochów i powoli zaczęto nad nią uskuteczniać egzorcyzmy. Opowiedziała ona bardzo dokładnie podczas tych kościelnych zabiegów co ksiądz z nią wyczyniał, a wszyscy ze specjalnej komisji powołanej do spraw osób opętanych sądzili, że ona tylko wrabia w całą tę sytuację księdza proboszcza, ale temu wszystkiemu winien jest zły duch. Aby zatem kobieta była wolna od niego, kapituła egzorcystycznapostanowiła smażyć kobietę na gorącym oleju. Kobieta, będąc w ciąży, bardzo prosiła o to, aby smażyć ją gdy urodzi dziecko, ale oczywiście święty trybunał, na to nie zezwolił. Wspaniałomyślny proboszcz poddając Jolantę torturom, zabił tym sposobem dwie osoby, a do końca swoich dni przez ciemnych parafian traktowany był jak osoba bardzo zasłużona niebu.
Teofila Mokra
W Pakosławiu, w pewnej mazowieckiej miejscowości, mieszkała przed wiekami Teofila zajmująca się praniem w pobliskim kościele. Zakochała się ona w tamtejszym wikarym. Aby nie budzić podejrzeń, poinformowany o tym incydencie ksiądz, wpadł w szał i ogłosił wszem i wobec, że Teofila jest opętana. Ksiądz proboszcz na wspomnianej pakosławskiej parafii postanowił udowodnić opętanie kobiety i wraz z grupą swoich wiernych parafian, zaprowadził ją nad rzekę i wepchnąwszy kobietę w najgłębszym jej miejscu, czekał czy uratuje ją sam książę podziemnych czeluści. Gdy tak się nie stało, ogłoszono z ambony kościelnej, że kobieta była opętana, a utonęła, bo zły duch ją ściągną w głębinę. Szyderstwo księży uwikłanych w proceder egzorcyzmów był czymś wstrętnym i odrażającym. Nikt nie zauważył obłudy ze strony kleru. A niewinną Teofilę okoliczni mieszkańcy nazwali od tej pory „Mokrą”.
Ostatni tydzień miesiąca października jest czasem wspomnienia osób niesłusznie uważanych za opętane.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
