„Pod wspólnym niebem…” – przygotowania do wystawy Muzeum Historii Polski
„Pod wspólnym niebem. Rzeczpospolita wielu narodów, wyznań, kultur (XVI – XVIII w.)” – to tytuł wielkiej wystawy przygotowywanej przez Muzeum Historii Polski.
Ekspozycja będzie czynna na Zamku Królewskim w Warszawie w dniach 3 maja – 31 lipca 2012.
Najważniejszym przesłaniem multimedialnej wystawy „Pod wspólnym niebem. Rzeczpospolita wielu narodów, wyznań, kultur (XVI-XVIII w.)”, zorganizowanej przez Muzeum Historii Polski we współpracy z Zamkiem Królewskim w Warszawie, jest przedstawienie fenomenu dawnej Rzeczypospolitej – jednego z najbardziej zróżnicowanych językowo, wyznaniowo i kulturowo państw wczesnonowożytnej Europy.
Głównym celem wystawy „Pod wspólnym niebem…” jest przypomnienie współczesnym widzom, że na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej, na których obecnie istnieją różne państwa i narody, przez prawie dwa i pół stulecia funkcjonowało państwo, formalnie będące federacją dwóch organizmów: Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego rządzonej przez naród szlachecki, zamieszkane przez wiele grup narodowościowych, etnicznych i religijnych. Chcemy pokazać bogactwo kulturowe przedrozbiorowej Rzeczypospolitej. Państwo to w swojej epoce było przykładem tolerancji i pokojowego współżycia narodów. Zamierzamy pokazać jego wspaniałość i osiągnięcia, ale nie przemilczymy również słabości. Wystawa jest również pretekstem by zapytać o obecność jej dziedzictwa w polskiej kulturze współczesnej i relacje kulturowe, które łączą nas z innymi narodami, z którymi dzieliliśmy „wspólne niebo” ale i wspólną ziemię. Zamieszkujące dawną Rzeczpospolitą grupy etniczne i wyznaniowe były w stanie z jednej strony utrzymać i rozwijać własne tradycje, z drugiej zaś stworzyć ciekawe przykłady syntezy rozmaitych wzorców kulturowych. Z tym dziedzictwem obcujemy mniej lub bardziej świadomie po dziś dzień.
Ekspozycja „Pod wspólnym niebem…” o powierzchni wystawienniczej ok. 700 m.kw. będzie składać się z sześciu modułów tematycznych, które zostały odpowiednio zaaranżowane do wymogów przestrzeni wystawienniczej użyczonej Muzeum przez Zamek Królewski w Warszawie. Dwa pierwsze moduły prezentują zjawisko szeroko pojętej wielokulturowości z perspektywy całego państwa, koncentrując się na takich zagadnieniach jak: fenomen staropolskiego federalizmu oraz skład etniczny i wyznaniowy społeczeństwa I RP. Treść tego fragmentu ekspozycji będzie stawiać pytania o możliwości pokojowej koegzystencji (i czy aby zawsze i na pewno pokojowej?) różnych grup narodowo-językowych oraz wspólnot religijnych. Z kolei dwa kolejne moduły, stopniowo zawężają perspektywę, koncentrując się na problematyce tożsamości regionalnych i lokalnych oraz sposobów funkcjonowania jednostek w społeczeństwie wielokulturowym. Moduł piąty dotyczy zjawiska oddziaływania wieloetniczności na ówczesną kulturę. Na koniec – prowadząc widza w kierunku współczesności – w ostatnim module prezentujemy problem, jak nam się wydaje, nader ważny i aktualny: co przetrwało do czasów nam współczesnych z wielokulturowości Rzeczypospolitej wielu narodów?
Wśród bardzo cennych eksponatów na wystawie znajdą się m.in. oryginalny akt Unii Lubelskiej, kapa ze stroju ślubnego królowej Bony i różaniec króla Stefana Batorego. Oprócz eksponatów i dokumentów z epoki autorzy wystawy wykorzystują rozmaite nowoczesne technologie ekspozycji m.in. mapy multimedialne oraz tzw. prezentacje poliwizyjne. Dzięki nim możliwa będzie m.in. atrakcyjna ekspozycja panoram wielu miast we wczesnej epoce nowożytnej, a także prawie nieznanych szkiców gdańszczanina Martina Grunewega z jego licznych podróży po Rzeczypospolitej na przełomie XVI i XVII wieku.
Autorami scenariusza są dr hab. Igor Kąkolewski, Monika Matwiejczuk z MHP.
Autorką aranżacji jest Agnieszka Sowa-Szenk.
Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie.
Obraz pędzla włoskiego malarza działającego w Polsce Martina Altomonte jest jednym z najlepszych przedstawień sejmu elekcyjnego. Sejmy elekcyjne w okresie 1573–1764 odbywały się, z nielicznymi wyjątkami, na podwarszawskim polu we wsi Wola. Szlachta dokonywała wyboru monarchy na polu elekcyjnym pod gołym niebem, senatorowie zaś odbywali narady
poł. XVII w., haft nicią złotą na podkładach. Klasztor Ojców Paulinów
na Jasnej Górze, skarbiec.
Sporządzona z tkaniny przypuszczalnie wykonanej lub zakupionej z okazji ślubu księżniczki Bony Sforza z królem Zygmuntem I Starym w 1518 r., według tradycji ofiarowana sanktuarium na Jasnej Górze przez królową Bonę (zapewne w 1523 r.).
Różaniec, według tradycji ofiarowany przez króla Stefana Batorego sanktuarium na Jasnej Górze, Polska lub Siedmiogród, 2 poł. XVI w.
2 poł. XVIII w., Francja, brokat, przędza jedwabna, kolumna przednia
ze szlacheckiego pasa kontuszowego. Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich, kościół pw. Świętych Piotra i Pawła w Gdańsku.
Córka hetmana wielkiego litewskiego Jerzego Radziwiłła i Barbary Kolówny. W 1537 r. z woli ojca wyszła za mąż za Stanisława Gasztołda, przedstawiciela najpotężniejszego rodu na Litwie. W 1541 r., po śmierci męża, opiekę nad nią objął jej brat Mikołaj „Rudy”. Wiele mówiono o skłonnościach Barbary do uciech cielesnych. Z chwilą nawiązania romansu z Zygmuntem Augustem, pozbawiona wszelkich ambicji politycznych, stała się narzędziem w ręku swego brata „Rudego” oraz stryjecznego „Czarnego”. Dzięki nim zawarła w 1547 r. potajemny ślub z królem. W 1550 r., już będąc chora, została koronowana.