Strona główna » Wystawa:?Pod wspólnym niebem?

Wystawa:?Pod wspólnym niebem?

przez historyk
0 komentarz

 

„Pod wspólnym niebem…” – przygotowania do wystawy Muzeum Historii Polski

„Pod wspólnym niebem. Rzeczpospolita wielu narodów, wyznań, kultur (XVI – XVIII w.)” – to tytuł wielkiej wystawy przygotowywanej przez Muzeum Historii Polski.

 
Ekspozycja będzie czynna na Zamku Królewskim w Warszawie w dniach 3 maja – 31 lipca 2012.

Najważniejszym przesłaniem multimedialnej wystawy „Pod wspólnym niebem. Rzeczpospolita wielu narodów, wyznań, kultur (XVI-XVIII w.)”, zorganizowanej przez Muzeum Historii Polski we współpracy z Zamkiem Królewskim w Warszawie, jest przedstawienie fenomenu dawnej Rzeczypospolitej – jednego z najbardziej zróżnicowanych językowo, wyznaniowo i kulturowo państw wczesnonowożytnej Europy.

Głównym celem wystawy „Pod wspólnym niebem…” jest przypomnienie współczesnym widzom, że na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej, na których obecnie istnieją różne państwa i narody, przez prawie dwa i pół stulecia funkcjonowało państwo, formalnie będące federacją dwóch organizmów: Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego rządzonej przez naród szlachecki, zamieszkane przez wiele grup narodowościowych, etnicznych i religijnych. Chcemy pokazać bogactwo kulturowe przedrozbiorowej Rzeczypospolitej. Państwo to w swojej epoce było przykładem tolerancji i pokojowego współżycia narodów. Zamierzamy pokazać jego wspaniałość i osiągnięcia, ale nie przemilczymy również słabości. Wystawa jest również pretekstem by zapytać o obecność jej dziedzictwa w polskiej kulturze współczesnej i relacje kulturowe, które łączą nas z innymi narodami, z którymi dzieliliśmy „wspólne niebo” ale i wspólną ziemię. Zamieszkujące dawną Rzeczpospolitą grupy etniczne i wyznaniowe były w stanie z jednej strony utrzymać i rozwijać własne tradycje, z drugiej zaś stworzyć ciekawe przykłady syntezy rozmaitych wzorców kulturowych. Z tym dziedzictwem obcujemy mniej lub bardziej świadomie po dziś dzień.

Ekspozycja „Pod wspólnym niebem…” o powierzchni wystawienniczej ok. 700 m.kw. będzie składać się z sześciu modułów tematycznych, które zostały odpowiednio zaaranżowane do wymogów przestrzeni wystawienniczej użyczonej Muzeum przez Zamek Królewski w Warszawie. Dwa pierwsze moduły prezentują zjawisko szeroko pojętej wielokulturowości z perspektywy całego państwa, koncentrując się na takich zagadnieniach jak: fenomen staropolskiego federalizmu oraz skład etniczny i wyznaniowy społeczeństwa I RP. Treść tego fragmentu ekspozycji będzie stawiać pytania o możliwości pokojowej koegzystencji (i czy aby zawsze i na pewno pokojowej?) różnych grup narodowo-językowych oraz wspólnot religijnych. Z kolei dwa kolejne moduły, stopniowo zawężają perspektywę, koncentrując się na problematyce tożsamości regionalnych i lokalnych oraz sposobów funkcjonowania jednostek w społeczeństwie wielokulturowym. Moduł piąty dotyczy zjawiska oddziaływania wieloetniczności na ówczesną kulturę. Na koniec – prowadząc widza w kierunku współczesności – w ostatnim module prezentujemy problem, jak nam się wydaje, nader ważny i aktualny: co przetrwało do czasów nam współczesnych z wielokulturowości Rzeczypospolitej wielu narodów?

Wśród bardzo cennych eksponatów na wystawie znajdą się m.in. oryginalny akt Unii Lubelskiej, kapa ze stroju ślubnego królowej Bony i różaniec króla Stefana Batorego. Oprócz eksponatów i dokumentów z epoki autorzy wystawy wykorzystują rozmaite nowoczesne technologie ekspozycji m.in. mapy multimedialne oraz tzw. prezentacje poliwizyjne. Dzięki nim możliwa będzie m.in. atrakcyjna ekspozycja panoram wielu miast we wczesnej epoce nowożytnej, a także prawie nieznanych szkiców gdańszczanina Martina Grunewega z jego licznych podróży po Rzeczypospolitej na przełomie XVI i XVII wieku.

Autorami scenariusza są dr hab. Igor Kąkolewski, Monika Matwiejczuk z MHP.

Autorką aranżacji jest Agnieszka Sowa-Szenk.

 

WYBRANE OBIEKTY, KTóRE ZNAJDĄ SIĘ NA WYSTAWIE


 

 

Unia lubelska. Panowie rady i posłowie ziemscy Wielkiego Księstwa Litewskiego odnawiają unię z Koroną Polską, 1 VII 1569.
Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie.


 


 

 

Sejm elekcyjny 1697 roku (Elekcja Augusta II), Martino Altomonte, 1697–1704, obraz olejny na płótnie. Zamek Królewski w Warszawie.


Obraz pędzla włoskiego malarza działającego w Polsce Martina Altomonte jest jednym z najlepszych przedstawień sejmu elekcyjnego. Sejmy elekcyjne w okresie 1573–1764 odbywały się, z nielicznymi wyjątkami, na podwarszawskim polu we wsi Wola. Szlachta dokonywała wyboru monarchy na polu elekcyjnym pod gołym niebem, senatorowie zaś odbywali narady

w widniejącej w tle senatorskiej „szopie”.

Fot. A. Ring

 

 

Kapa z kompletu zwanego aparatem Bony, główna powierzchnia – Włochy, Florencja (?), pocz. XVI w., – brokat aksamitny; pas (słup) – Polska,
poł. XVII w., haft nicią złotą na podkładach. Klasztor Ojców Paulinów
na Jasnej Górze, skarbiec.

Sporządzona z tkaniny przypuszczalnie wykonanej lub zakupionej z okazji ślubu księżniczki Bony Sforza z królem Zygmuntem I Starym w 1518 r., według tradycji ofiarowana sanktuarium na Jasnej Górze przez królową Bonę (zapewne w 1523 r.).

 

fot. Archiwum Zbiorów Sztuki Wotywnej Jasnej Góry

 


 

Różaniec, według tradycji ofiarowany przez króla Stefana Batorego sanktuarium na Jasnej Górze, Polska lub Siedmiogród, 2 poł. XVI w.

(przed 1586 r.?) i XVII w. (krzyżyk?), jaspis, złoto, srebro, emalia, kryształ górski, nici, sznurek i koral. Klasztor Ojców Paulinów na Jasnej Górze, skarbiec.

 

fot. Archiwum Zbiorów Sztuki Wotywnej Jasnej Góry

 

 

Ornat ormiański, pierwotnie w kościele ormiańskim w Stanisławowie,
2 poł. XVIII w., Francja, brokat, przędza jedwabna, kolumna przednia
ze szlacheckiego pasa kontuszowego. Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich, kościół pw. Świętych Piotra i Pawła w Gdańsku.

 

fot. Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich

 

 

Portret Barbary Radziwiłłówny (1520–1551), nieznany malarz polski, ok. 1733 r., obraz olejny na płótnie. Muzeum Narodowe w Warszawie.



Córka hetmana wielkiego litewskiego Jerzego Radziwiłła i Barbary Kolówny. W 1537 r. z woli ojca wyszła za mąż za Stanisława Gasztołda, przedstawiciela najpotężniejszego rodu na Litwie. W 1541 r., po śmierci męża, opiekę nad nią objął jej brat Mikołaj „Rudy”. Wiele mówiono o skłonnościach Barbary do uciech cielesnych. Z chwilą nawiązania romansu z Zygmuntem Augustem, pozbawiona wszelkich ambicji politycznych, stała się narzędziem w ręku swego brata „Rudego” oraz stryjecznego „Czarnego”. Dzięki nim zawarła w 1547 r. potajemny ślub z królem. W 1550 r., już będąc chora, została koronowana.

 

fot. T. Dąbrowa/ MNW


 

 

You may also like

Zostaw komentarz

Ta strona korzysta z plików cookie, aby poprawić Twoje doświadczenia. Zakładamy, że się z tym zgadzasz, ale możesz zrezygnować, jeśli chcesz. OK Więcej

Polityka prywatności i plików cookie