Historia polskiego wynalazku
Według pomysłu Ignacego Łukasiewicza
Lampa naftowa, zwyczajowo zwana naftówką, została wynaleziona przez polskiego farmaceutę Ignacego Łukasiewicza. Z czasem, dołączył on, do grona najbogatszych polskich przedsiębiorców, pracujących w przemyśle naftowym.
Aby otrzymać czyste paliwo
Wynalazek Ignacego Łukasiewicza miał duży wpływ na rozwój przemysłu naftowego. Konstrukcja wspomnianej lampy była uzależniona od otrzymania, w wyniku wielu przeprowadzanych przez Łukasiewicza reakcji chemicznych, czystej nafty, zwanej wolną naftą.
Cykliczne badania
Ignacy Łukasiewicz, celem uzyskania takiego właśnie paliwa, prowadził tok badań chemicznych, które trwały bardzo długo. Praktykował on między innymi szeregową destylację tego produktu. Ropa zwyczajowo zwana była wówczas olejem skalnym. Pan Ignacy oddzielił w specjalnej aparaturze ten olej od ciężkich, zanieczyszczających go węglowodorów.
Tańsza i bardziej czysta
Wyeliminowane najlżejszych frakcji destylowanej ropy, uczyniło ją bezpieczną w użyciusubstancją. Nafta czysta, bo tak się ona później nazywała, nie kopciła podczas palenia, a przede wszystkim długo podtrzymywała tlący się płomień. Od tego momentu stosowano do oświetlenia pomieszczeń właśnie lampę naftową, która była bardziej wydajna od spalanych świec. Ważnym aspektem był też koszt takiego oświetlenia, który swoją ekonomią przebijał wspomniane świece, a nawet gaz.
Rok 1853
W marcu 1853 roku pierwsza lampa naftowa oświetliła lwowski szpital. Powszechnie zaś była ona stosowana w latach 1860–1865. Wynalazek ten znacząco wpłynął na rozwój przemysłu naftowego. Lampę naftową Ignacy Łukasiewicz skonstruował na bazie spalania oleju, który do tej pory był produktem powszechnym w użyciu. Do nafty próbował Łukasiewicz wykorzystać istniejące już lampy olejowe. Niestety, tak się nie dało zrobić. Lampy te wybuchały, gdy w nich palono naftę. Dlatego też polski uczony musiał skonstruować inną lampę, tylko do palenia w niej nafty. Lampa ta musiała być masywniejsza, a składała się ona z cylindrycznego blaszanego zbiornika, gdzie wlewano naftę. Na zbiornik ten zakładano metalową rurkę ze specjalnym okienkiem. Knot, zanurzony w zbiorniku, wyprowadzony był ponad ten zbiornik. Wystający z rury knot, zapewniał dopływ oparów nafty, które się paliły.
Młodsze lampy
Późniejsze lampy naftowe oczywiście posiadały wygląd zaczerpnięty z lamp dziewiętnastowiecznych. Lampy naftowe stanowiły najbardziej popularny no i oczywiście tani sposób oświetlenia pomieszczeń.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
