Na przestrzeni dziejów stosowano i akceptowano wiele form pieniądza. Podczas gdy niektóre waluty, takie jak funt brytyjski, posiadają długą i znakomitą historię, wiele z istniejących wcześniej walut, będących niegdyś podstawą handlu, zostało z czasem wycofanych z obiegu. Głównej przyczyny można upatrywać w aspekcie ekonomicznym danego kraju – w odpowiedzi na ciągłe zmiany zachodzące w sferze gospodarki, słabe waluty zastępowano silniejszymi. Doskonałym przykładem jest tutaj euro, które po wejściu do oficjalnego obiegu gotówkowego w styczniu 2002 roku zastąpiło waluty wielu krajów członkowskich Unii Europejskiej. Do lamusa odeszły takie, których rodowód sięga nawet czasów antycznych, jak drachma grecka, czy też bardziej współczesne, jak franki francuskie i marki niemieckie. Warto zaznajomić się z historią tych walut, bowiem ich fascynujące losy odzwierciedlają historię kraju ich pochodzenia.
Frank francuski
Frank ma długą, sięgająca XIV wieku historię – był pierwszą złota monetą wprowadzą w 1360 roku przez króla Francji Jana II. Podczas Rewolucji Francuskiej i reform walutowych, które po niej nastąpiły, dziesiętny frank został ustanowiony walutą narodową. Miało to miejsce w 1795 roku. Frank był wówczas wybijany z 4,5 grama czystego srebra. Oblicze i treść waluty zmieniały się kilkakrotnie podczas przewrotów rewolucyjnych, ale pod późniejszymi rządami Napoleona system walutowy został ustabilizowany i w takiej formie przetrwał aż do wybuchu I wojny światowej. Wojna znacznie osłabiła siłę franka, a dewaluacja i utrata siły nabywczej w trakcie kolejnej wojny światowej sprawiły, że w 1959 roku waluta wynosiła 2,5 % swojej wartości z 1934 roku. W 1960 roku ustanowiono „nowego franka” – rewaluację waluty, w której 100 dotychczasowych franków równało się 1 nowemu frankowi.
Marka niemiecka
Wyemitowana po raz pierwszy w 1948 roku marka niemiecka (Deutsche Mark) została ustanowiona podczas okupacji alianckiej w celu zastąpienia marki Rzeszy (Reichsmark). Chociaż początkowo marka niemiecka była rozprowadzona tylko w strefach brytyjskiej, francuskiej i amerykańskiej na zachodzie, a nie w Berlinie, rząd radziecki uznał to posunięcie za zagrożenie. W ten sposób nowa waluta stała się główną przyczyną blokady stolicy Niemiec, w ramach której odcięto cały ruch lądowy ze sfer alianckich do Berlina. Odpowiedzią Brytyjczyków i Amerykanów był transport lotniczy, który utrzymywał Berlin Zachodni przy życiu. Wprowadzenie marki niemieckiej i towarzyszące jej reformy gospodarcze przyniosły gospodarce zachodnioniemieckiej stabilność i nowy wzrost. Jej wprowadzenie zlikwidowało około 90% długu publicznego i prywatnego. W lipcu 1990 roku marka niemiecka została wprowadzona jako oficjalna waluta Niemiec Wschodnich, torując drogę do zjednoczenia państw niemieckich.
Drachma grecka
Drachma to jedna z najwcześniejszych monet świata, która stworzyła podwaliny pod nowoczesny system monetarny. Ta srebrna moneta starożytnej Grecji pochodzi z połowy VI wieku p.n.e., a jej nazwa wywodzi się od greckiego czasownika oznaczającego „chwytać”, i której pierwotna wartość była równa wartości garści strzał. Z czasem ustanowiono, że wartość jednej drachmy to 6 oboli; 100 drachm równało się 1 minie, a 60 min równało się 1 talentowi attyckiemu. Od V wieku p.n.e. Ateny zyskały przewagę handlową, co pozwoliło drachmie ateńskiej stać się główną walutą. Następnie w wyniku podbojów Aleksandra Wielkiego drachma stała się jednostką monetarną świata hellenistycznego. W niezmienionej formie przetrwała jako środek płatniczy aż do czasów nowożytnych. Gdy w roku 1832 Grecja odzyskała niepodległość od Turcji, na drachmie pojawił się wizerunek króla Ottona, pierwszego króla nowoczesnej Grecji, panującego do roku 1862. Drachmy mają również wielką wartość artystyczną – monety bite ręcznie przez najlepszych mincerzy, bogate w symbolikę, stanowią ogromne źródło informacji dla historyków sztuki i przedstawicieli innych dziedzin naukowych.
Wymiana wycofanych walut
Często się zdarza, że powracając z zagranicznych wakacji, w portfelu zostają nam banknoty i bilon waluty odwiedzanego kraju. Wówczas łatwo udać się do kantoru i wymienić gotówkę na złotówki. Co jednak z walutami, które już dawno wycofano z oficjalnego obiegu? Wymianę takich banknotów może przeprowadzić bank, który daną walutę wyemitował, lecz jest to niekorzystna i nieopłacalna opcja, szczególnie w dobie panującej pandemii. Dlatego warto odwiedzić stronę Staragotówka, która oferuje skup starych banknotów przez internet, a transakcja sprzedaży, przebiegająca w dogodnych dla klienta warunkach, trwa nie dłużej niż 2-4 dni roboczych.
Źródło: Artykuł partnerski
