Home Felietony Historia sernika

Historia sernika

przez historyk
0 komentarz

Historia sernika, jak dowiedzieliśmy się, wertując stare księgi, jest bardzo długa i arcyciekawa. Sięga ona bowiem czasów starożytnych. Wtedy to grecki filozof Aegimus, rozmyślając nad życiem ludzkim i historią świata, zagryzał ser powstały z twarogu koziego mleka. Wtedy to wpadł na pomysł, aby podgrzać ten niebywały dla niego przysmak, aby dłużej zachować jego przydatność do spożycia.

 

Pierwsza książka kucharska

Wówczas to Aegimus napisał książkę poświęconą wypiekowi tego serowego przysmaku. ówczesny sernik, zwany potocznie „aegimuskiem”, stanowił niebywały wprost rarytas, jakim częstowano zwycięskich olimpijczyków.

Pomysł Katona

W starożytnym Rzymie znany wszystkim polityk, Katon Starszy, w swoim kulinarnym dziele noszącym tytuł „De Re Rustica”, co się tłumaczy jako („Rzecz wiejska”), zapisał przepis na wykonanie sernika, którym się miano zajadać podczas religijnych rytuałów. Natomiast prawnuk Katona, niejaki Marek Porcjusz Katon, podał pierwszy przepis na ten wspaniały serowy przysmak. A mianowicie: trzeba wziąć „2 kilogramy sera dobrze pokruszyć w moździerzu, dodać 1 funt chleba z mąki pszennej, wymieszać z serem, dodać 1 jajko, i wszystko dobrze wymieszać. Uformować placek i piec na gorącym kamieniu”.

Dzięki ekspansji Imperium Rzymskiego

Sernik stał się słodkim przysmakiem, popularnym na Starym Kontynencie, dzięki ekspansji terytorialnej Rzymian. W pierwszej wydanej drukiem książce kucharskiej z roku 1545, znalazł się przepis na sernik autorstwa kucharza Henryka VIII, króla Anglii. Pisało we wspomnianym przepisie, aby pociąć ser na niewielkie porcje, a następnie trzeba moczyć je w mleku przez 3 godziny, po czym po dodaniu 3 całych jaj, mąki i cukru, trzeba go włożyć do pieca.

Różne sery do sernika

W Wiecznym Mieście do zrobienia sernika wykorzystuje się ser o nazwie ricotta, Grecy zaś ser mizithra, Niemcy natomiast wykorzystują w tym celu lekko podkwaszony twaróg. W USA sernik powstał dzięki wykorzystaniu do wypieku serka Philadelphia. Powstały w ten sposób placek, z czasem nosił nazwę Philadelphia.

Sernik w Polsce

Podobno ten słodki specjał dotarł do Polski dzięki powracającemu z wyprawy wiedeńskiej Janowi Sobieskiemu. Zajadał się on w czasie drogi właśnie sernikiem, od którego odpadł spód upieczony z kruchego ciasta bez zakwasu. Od tej pory sernik nie posiadający spodu, nosi nazwę sernika wiedeńskiego. Krakowscy cukiernicy na ten nieposiadający spodu sernik, położyli na jego wierzch wykonane z kruchego ciasta wałeczki, tworzące kratę. Stąd utarło się powiedzenie, że najsmaczniejszy jest sernik wiedeński po krakowsku. W Warszawie natomiast na wierzch sernika wylewano galaretkę, stąd nazwa – sernik warszawski ze szkiełkiem. W górach natomiast pieczono sernik z owocami, dlatego też nazywano go serdecznym.

 

 

Ewa Michałowska-Walkiewicz

 

You may also like

Zostaw komentarz

Ta strona korzysta z plików cookie, aby poprawić Twoje doświadczenia. Zakładamy, że się z tym zgadzasz, ale możesz zrezygnować, jeśli chcesz. OK Więcej

Polityka prywatności i plików cookie